คางคกกับด้วงบอมบาร์เดียร์เกือบจะเป็นการต่อสู้ที่ยุติธรรม เว็บสล็อตออนไลน์คางคกมีขนาดใหญ่กว่ามาก สามารถสบลิ้นในพริบตาและกลืนสิ่งที่น่ารังเกียจได้ทุกชนิด แต่ด้วงบอมบาร์เดียร์สามารถยิงไอน้ำร้อนและสารเคมีที่เป็นพิษออกจากส่วนหลังของมันได้ในห้องแล็บเผชิญหน้ากัน 43 เปอร์เซ็นต์ของเครื่องบินทิ้งระเบิดPheropsophus jessoensis รอดชีวิตหลังจากถูกคางคกกลืนเข้าไปนักวิจัยคู่หนึ่งจากมหาวิทยาลัยโกเบในญี่ปุ่นรายงานเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ในBiology Letters ด้วงนำโชคเหล่านี้อาเจียนออกมา –
ในกรณีหนึ่งหลังจากกลืนกิน 107 นาที – เต็มไปด้วยสารที่หนา
แต่ยังสามารถดึงตัวเองเข้าหากันและเดินจากไป ด้วงสิบห้าตัวจากทั้งหมด 16 ตัวไอออกมาในเวลากลางวันมีชีวิตอยู่อย่างน้อย 17 วัน โดยตัวหนึ่งยังคงดำเนินต่อไป 562 วันต่อมา
การระเบิดของด้วงภายในพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าสำคัญในการชักชวนให้คางคกถุยน้ำลาย นักนิเวศวิทยา Shinji Sugiura และ Takuya Sato รายงาน ทั้งคู่แหย่แมลงปีกแข็งในการฉีดพ่นจนไม่มีสารเคมีป้องกันหลงเหลืออยู่ จากนั้นจึงป้อนแมลงปีกแข็งที่ไม่มีการป้องกันให้กับคางคก คางคกเก็บแมลงเต่าทองเหล่านี้ไว้เกือบทั้งหมด
กลุ่มบอมบาร์เดียร์ของด้วงกว่า 600 สายพันธุ์ได้กลายเป็นตัวอย่างตำราการป้องกันสารเคมี ( SN Online: 4/30/15 ) เมื่อถูกยั่วยุ แมลงเต่าทองจะผสมสารสองชนิดในช่องท้องซึ่งทำปฏิกิริยาอย่างระเบิด จากนั้นจึงยิงค็อกเทลนี้ออกจากร่างกายของพวกมันในกระแสน้ำที่เป็นพิษซึ่งสามารถสูงถึง 100° องศาเซลเซียส ทว่าการป้องกันของสปีชีส์เพียงไม่กี่ชนิดได้รับการทดสอบแล้ว Sugiura กล่าว
ด้วง P. jessoensisพบได้ทั่วไปในเอเชียตะวันออก ในห้องแล็บ
คางคกที่จับได้ในป่า ( Bufo japonicusและB. torrenticola ) เต็มใจกลืนแมลงเต่าทองเหล่านี้ นักวิจัยได้ฟังเสียงแมลงเต่าทองที่โกรธเกรี้ยวระเบิดภายในคางคกทุกครั้งที่กลืนอึกใหญ่ “ไม่ง่ายที่จะได้ยิน” สุงิอุระพูด แต่ก็เป็นไปได้ที่จะจับเสียงbuหรือvuเล็กน้อย
แมลงเต่าทองที่รอดชีวิตใช้เวลา 12 ถึง 107 นาทีในท้องคางคกโดยมีเวลาท้องเฉลี่ยในช่วง 40 นาที ในการอาเจียน คางคกต้องพลิกท้องด้านในออก ซึ่งไม่ใช่กระบวนการที่รวดเร็ว จนถึงตอนนี้ นักวิจัยไม่ทราบว่าแมลงปีกแข็งที่กลืนเข้าไปมีเคล็ดลับในการเอาชีวิตรอดหรือไม่ เช่น การลดฤทธิ์ทางเคมีของน้ำย่อยคางคก
การทำคางคกคืนอาหารกลางวันเป็นความสำเร็จ “คางคกนั้นแข็งแกร่ง” ริก ชายน์ นักนิเวศวิทยาด้านวิวัฒนาการจากมหาวิทยาลัยซิดนีย์ ผู้ศึกษาคางคกอ้อยกล่าว พวกมันสามารถกินผึ้งได้ แม้ว่าเขาจะเจอเรื่องราวที่บอกว่าแม้แต่สายพันธุ์ที่หิวโหยนี้ก็ยังพบว่าการกลืนผึ้งช่างไม้ตัวใหญ่ทำให้รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย โดยแสดง “การเคลื่อนไหวของท้องที่บ่งบอกถึงฮูลาฮาวาย”
Gregory Brown ร่วมกับมหาวิทยาลัยซิดนีย์กล่าวว่าการกลืนแมลงปีกแข็งบอมบาร์เดียร์ฟังดูแย่กว่ามาก การระเบิดของสารเคมีที่ร้อนจัดจะเหมือนกับ “มีระเบิดลูกเล็ก ๆ อยู่ในท้อง” เขากล่าว “สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจก็คือการป้องกันได้ผลเพียง 50 เปอร์เซ็นต์ของเวลาเท่านั้น”สล็อตออนไลน์
