ผลการศึกษาใหม่พบว่า แม้จะมีรูปลักษณ์ที่เย่อหยิ่ง แต่เพนกวินก็มีรสชาติที่ไม่ค่อยดีนักเพนกวินไม่สามารถลิ้มรสขม หวาน หรือรสเผ็ดที่เรียกว่าอูมามินักวิจัยรายงาน วัน ที่16 กุมภาพันธ์ในCurrent Biology คณะลูกขุนยังคงตัดสินว่านกสามารถลิ้มรสเค็มและเปรี้ยวได้หรือไม่ความสามารถในการลิ้มรสขึ้นอยู่กับโปรตีนที่เรียกว่าตัวรับ ตัวรับเหล่านั้นอยู่ในเยื่อหุ้มเซลล์ชั้นนอกในปุ่มรับรส เมื่อตัวรับตรวจพบโมเลกุลที่รับผิดชอบต่อรสชาติเฉพาะ ตัวรับจะส่งข้อความไปยังสมองเกี่ยวกับสิ่งที่กำลังสะดุดข้ามลิ้น
นักวิจัย Huabin Zhao จากมหาวิทยาลัยหวู่ฮั่นในประเทศจีน
และ Jianwen Li ที่ BGI-Shenzhen ในประเทศจีนเริ่มรวบรวมจีโนมของเพนกวินAdélieและเพนกวินจักรพรรดิเพื่อค้นหายีนที่สร้างโปรตีนรับรส ทั้งคู่พบยีนที่มีรสเค็มและเปรี้ยว แต่ไม่มีสำหรับอีกสามรสชาติ นั่นคือตอนที่พวกเขาเรียกหา Jianzhi Zhang นักพันธุศาสตร์วิวัฒนาการแห่งมหาวิทยาลัยมิชิแกนใน Ann Arbor Zhang ได้ศึกษาตัวรับรสชาติในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม และช่วยนักวิจัยชาวจีนในการค้นหาตัวรับในนกเพนกวิน
จางกล่าวว่าเขาสงสัยว่าคนที่กินปลาอย่างนกเพนกวินจะขาดตัวรับอูมามิ ท้ายที่สุดแล้วปลาก็ค่อนข้างเผ็ด แต่ที่น่าประหลาดใจคือ ตัวรับอูมามิ “หายไปในเพนกวินสองตัวจริงๆ” เขากล่าว นักวิจัยค้นพบว่าเพนกวินอาเดลีและจักรพรรดิ์ยังขาดตัวรับความหวานและขม เพนกวินชินสแตรป ร็อกฮอปเปอร์ และคิงยังขาดยีนรับอูมามิ รสขมและหวาน ซึ่งบ่งชี้ว่ายีนดังกล่าวขาดหรือขาดหายไปในบรรพบุรุษร่วมของเพนกวินทั้งหมด
นักชิมรสหวานที่หายไปนั้นไม่แปลกใจเลย
กวิจัยรู้อยู่แล้วว่านกทุกตัวขาดตัวรับความหวาน แต่การละทิ้งความขมขื่นนั้นเป็นยาที่ยากจะกลืน Peihua Jiang นักประสาทวิทยาจาก Monell Chemical Senses Center ในฟิลาเดลเฟียกล่าว เนื่องจากเพนกวินกินปลาเป็นส่วนใหญ่ พวกมันจึงอาจไม่ต้องการตัวรับรสขมมากเท่ากับการตรวจหาสารประกอบจากพืชที่เป็นพิษ Jiang กล่าว
เจียงกล่าวเสริมว่านกเพนกวินไม่ใช่สัตว์ชนิดเดียวที่ขาดความสามารถในการลิ้มรสรสขม หวาน และอูมามิ การศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าโลมา สิงโตทะเล และวาฬต่างก็ขาดรสชาติเหล่านั้นเช่นกัน
จางมีความคิดว่าเหตุใดรสชาติเหล่านั้นจึงอาจมีประโยชน์สำหรับบรรพบุรุษร่วมของเพนกวิน ทั้งสามรสชาติต้องการโปรตีนที่เรียกว่า Trpm5 เพื่อส่งข้อความไปยังสมอง การวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าโปรตีน Messenger ซึ่งแตกต่างจากพนักงานไปรษณีย์ที่เป็นสุภาษิตถูกขัดขวางโดยอุณหภูมิที่เย็นจัด การว่ายน้ำในน้ำที่เย็นจัดอาจฆ่ารสชาติของเพนกวินได้อยู่แล้ว ทำให้ไม่ใช่เรื่องใหญ่เมื่อยีนเสียหายและสูญเสียไปในที่สุด
ในชะตากรรมที่พลิกผันอย่างโหดร้าย ปลามีตัวรับรสชาติทั้งหมด และมักจะมีปุ่มรับรสที่เหงือก ผิวหนัง หรือครีบของพวกมัน ดังนั้นแม้ว่านกเพนกวินอาจจะไม่สามารถลิ้มรสปลาที่พวกมันกลืนเข้าไปทั้งตัว แต่ปลาก็อาจจะสามารถลิ้มรสนกเพนกวินได้ในขณะที่มันเลื่อนลงมาตามหลอดอาหารของนก
